Even terug in de tijd. Een jaar geleden was ik bijna klaar met mijn opleiding(op MBO) en was ik eigenlijk een beetje ‘’fedd-up’’ met hoe het openbaar is geregeld in Nederland voor mensen met een beperking die daarbij een rolstoel nodig hebben. Toentertijd was ik ook actief op Twitter. Ik zat in feite, heerlijk puberaal, meneer Wilders – want ja, hij reageert toch nooit en dus had ik vrij spel – en zijn aanhang te irriteren.
Toen kwam meneer Pechthold met ‘een rijdende trein en een zonovergroten Hollandse landschap… Wat valt er nog meer te wensen?’ en daar reageerde ik op. Let wel: dit was de eerste keer dat ik op zijn tweets reageerde. Als ik het goed herinner reageerde ik daar zo op: ‘zeker niet voor mensen met een rolstoel’. Ik realiseer me dat ik dat niet meer precies weet wat ik zei en dat dit waarschijnlijk overdreven is.
Met stomme verbazing zag ik opeens dat de heer Pechtold daarop reageerde. De reactie kan ik, helaas, ook niet meer naar boven halen, maar ik weet wel dat daar een flinke ondertoon in zat. Namelijk: ‘Jonge, stuur gewoon maar een e-mail’.
Oké, dacht ik, en dat heb ik dus gedaan met de veronderstelling dat de boodschap toch niet erdoor zal komen. Niks is minder waar. Eerst kreeg de standaard e-mail met de boodschap ‘we hebben uw e-mail ontvangen. Dank’, maar een paar maanden later kreeg ik een e-mail van een beleidsmedewerker van D66 met de mededeling dat het op tafel lag. Sindsdien zijn er nog wat e-mail verkeer geweest, maar doofde dit na een tijd uit.
Ik realiseer me dat dit aan mij te danken kan zijn en daarom bied hierbij mijn excuses aan D66 aan. Het ‘’verkeer’’ liep vast doordat ik vorig jaar een hart operatie heb moeten ondergaan aan mijn hart. Daardoor liep alles wat stroef. Daar komt bij dat de opleiding ook heel veel tijd innam. Na verloop van tijd verdween, helaas, dit van mijn radar en werd ik door stom toeval er weer aan herinnert dat dit, hopelijk, nog speelt.
Ter bewijs van dit verhaal, en om D66 de volle credits te geven, zie hieronder het e-mail verkeer dat ik had met D66.
Mijn originele e-mail::
Verzonden: donderdag 27 januari 2011
Geachte heer Pechthold,
alleerst, mijn excusses voor mijn late reactie. Ik heb zelf een handicap en ik studeer ook dus dan komen, helaas, soms dingen per ongeluk op de tweede plank te liggen, maar nu to the point: Meer dan twee weken geleden had ik gereageerd op uw vraag op twitter: ”een rijdende trein en een zonovergroten Hollandse landschap… Wat valt er nog meer te wensen?” Dit was omstreek 11 januari.
Eerst reageerde ik daar met wat humor op, maar later ging ik er wat serieuzer op in door te zeggen dat ik graag graag meer toegankelijkheid wil hebben in het openbaar vervoer, want dat is slecht hier in Nederland. Heel slecht.
U reageerde daar op door te zeggen: stuur maar een mailtje. Bij deze. 😛
Maar het is nu heel makkelijk om te zeggen dat iets slecht is. Het wordt wat moeilijker om uit te leggen waarom ik de toegankelijkheid voor gehandicapten in het openbaar vervoer slecht vind en laat ik wil nu uw uitdaging aangaan door te beschrijven waarom ik dit slecht vind.
Zoals u al eerder las: Ik ben gehandicapt, dus ik weet dat er een paar dingetjes moeten veranderen. Ik wist alleen niet wat. Totdat ik op stage ging in Schotland. Op de Robert Gordon University – Aberdeen Business School. Voor de stage was ik vrij nerveus. Het gaan naar een andere land zonder de bescherming van je ouders(als voor het eerst alleen gaat) is eigenlijk best wel eng. Bij mij komt daar nog mijn handicap bovenop. Ik wist dat mijn goed zou kunnen doen, maar ik wist totaal (!) niet hoe ik, met mijn handicap, daar moest komen. Ik vroeg dus ook aan mijn leidinggevende: Is er hier speciaal vervoer voor mij geregeld, omdat ik een handicap heb. De persoon, aan wie ik dat vroeg, keek me stom verbaasd aan. Speciaal vervoer? Voor jouw?! Hel(!)….. Dat was ongeveer de reactie die ik kon zien op haar gezicht. Zei antwoorden: je kan toch gewoon met de bus? Bus? Ik? Ik zit in een rolstoel?
Wat blijkt: in in Schotse grondwet staat dat mindervalide overal moeten kunnen komen waar ”normale” mensen ook kunnen komen. Dat betekende dus dat ik in mijn gehele stage periode, van zes maanden, gewoon met de bus kon naar mijn werk.
Dat was echt een revolutie voor mij. Ik voelde me toen zo vrij. Niet alleen omdat alle bussen/taxi’s zijn aangepast, maar omdat men dat daar gewoon vinden.
Als voorbeeld: Ik ben een weekend naar Loch Ness gegaan, Nee ik heb Nessie niet gezien, en om daar te komen moest ik daar met de trein naartoe. Dus ik vragen aan de balie: Hoe gaat dat met de rolstoel? Geen zorgen, komt goed, wij regelen wat voor je, was het antwoord. Nadat de trein was aangekomen bij het perron kwam er een man naar ons toe met de vraag: jullie moeten toch met deze trein? Ja, is dat mogelijk? Ja hoor. Geen probleem, zei de meneer. Hij sjokte even weg en kwam later terug met een plank voor mij om met de rolstoel naar binnen te gaan. De tijdduur waarin dit alles gebeurde was hooguit 5 minuten. Om even terug komen naar Nederland: hier in Nederland moet je twee weken van te voren smeken of er mensen misschien kunnen klaar staan en dan nog is het niet zeker of je met de trein kan, want meestal staan die mensen daar gewoon niet en moet je geholpen worden door anderen. Dat is ook niet leuk.
Maar nu terug naar Schotland: ik heb daar een ongelooflijke tijd gehad. Ik kon overal heen waar ik heen wou en wanneer ik dat wou. Ik heb daar goed kunnen werken, kunnen feesten, flirten, ik heb daar vele leuke mensen ontmoet en ga zo maar door. Dit kan ook hier in Nederland, maar dan moet je een taxi aanvragen waarbij je nooit weet of hij A) aan komt, B) wanneer hij aankomt, C) of hij snel naar de eind bestemming gaat en D) of de chauffeur wel een goed iemand is, want dat valt soms ook wel te betwijfelen.
Ik kan met trots zeggen dat ik(!!) één van de eerste studenten ben. met een handicap. die succesvol zijn buitenlandse stage heeft afgerond.
Ik heb toen ook over nagedacht om misschien naar Schotland te verhuizen om daar te leven. Dit zeg ik nu niet om u te pesten, maar omdat het serieus waar is. Uiteindelijk ben ik toch in Nederland gebleven, maar die gedachte speelt nog steeds door mijn hoofd.
Een ander voorbeeld: Een universitair docent(mijn moeder) heeft begin 2000 een onderzoek gedaan naar een manier om gehandicapte kinderen op te voeden. Vanaf geboorte tot de 18de jaar, geloof ik. Nu gaat het hier niet om hoe goed dat onderzoek was, dat was het wel maar dat is voor nu een detail, maar een verhaal dat ze schreef in de introductie van dat onderzoek. Dat verhaal begint ergens 1770 toen Australië werd ontdekt door de Britten. De gevangenissen in de UK waren toen overvol en ze moesten die gevangenen ergens kwijt. Dat werd, zoals u waarschijnlijk weet, Australië. Toen al de gevangenen daar kwamen waren ze niet allemaal even sterk als de ander. Er waren vele met beperkingen en ze wisten niet hoe de huidige bewoners, de aboriginals, dat zouden ervaren. Kort gezegd: uiteindelijk gingen de Britten naar de aboriginals toe en vertelde hun dat sommige Britten ”gehandicapt” waren. Dat begrepen ze niet. Na wat uitleggen werd het duidelijk dat de aboriginals geen woord hebben voor mensen met een beperking. Tot de dag van vandaag wordt Australië hierom geroemd dat ze beperkten het zelfde behandelen als niet beperkten in alles wat ze doen. Dus ook in het openbaar vervoer en op andere gebieden.
Het is uiteindelijk tekst, maar de uiteindelijke kern van mijn betoog is dat het veranderen van het openbaar vervoer(en vele andere dingen) voor lichamelijk beperkten velen positieve dingen met zich mee kan brengen. Los ervan dat het aantal wajongers misschien naar beneden kan worden gebracht en het speciaal vervoer, en de kosten ervan, weg zou kunnen brengt het gewoon zoveel vrijheid met zich mee en daarmee dus ook veel lol(om het simpel te zeggen). Dit alles is nu nog niet mogelijk in Nederland, maar het zou een hele verbetering als dat er wel zou komen. Een wetgeving die er echt voor zorgt dat iedereen, met of zonder beperking, overal kan komen. Dus in alle bussen, treinen, metro’s, maar winkels, warenhuizen, woonhuizen en ga zo maar door. Dat is nu nog niet het geval vanwege geld, dus hoop ik dat u luistert en kijkt en daar is een keer wat aan doet!
Hartelijk bedankt voor het lezen van mijn e-mail.
Met vriendelijke groet,
Jasper Maurice Oenema
Reactie op mijn eerste e-mail:
Verzonden: vrijdag 28 januari 2011
Geachte heer Oenema,
Wij hebben uw reactie op het twitter bericht in goede orde ontvangen en stellen het bijzonder op prijs dat u de moeite hebt willen nemen ons op deze manier te benaderen. Het is belangrijk voor ons om te weten met welke problemen en vragen mensen in Nederland te maken hebben. Ook zijn wij blij met het door u in ons gestelde vertrouwen.
Echter Alexander Pechtold ontvangt dagelijks tientallen e-mails en brieven. Hoewel hij deze graag allemaal zo spoedig mogelijk inhoudelijk zou willen beantwoorden, is dit helaas niet mogelijk. Wel kan ik u verzekeren dat uw e-mail onder zijn aandacht wordt gebracht, zodat uw e-mail wordt gelezen en betrokken bij onze standpuntbepalingen in het parlement.
Mijn excuses dat ik niet direct in staat ben u verder te helpen, maar desalniettemin nogmaals dank voor het feit dat u uw punt onder onze aandacht hebt gebracht.
Met vriendelijke groet,
Patricia W
Secretaresse Alexander Pechtold
D66 Fractie Tweede Kamer
Postbus 20018
2500 EA Den Haag
Reactie op mijn originele e-mail:
Verzonden: 12 juli 2011.
Beste Jasper,
Alweer lange tijd geleden heeft u een email gestuurd naar Alexander Pechtold over de toegankelijkheid van het Nederlands openbaar vervoer voor gehandicapten en hoeveel beter dit in Schotland geregeld is.
Ik ben beleidsmedewerker voor Kees Verhoeven die namens de D66-fractie het woord voert op het onderwerp Openbaar Vervoer. Uw bericht heeft enige tijd op mijn bureau gelegen en beantwoording heeft enige tijd geduurd, maar dat betekent niet dat we er niets mee gedaan hebben. Ik wilde u in ieder geval zeggen dat we uw bericht hebben meegenomen in de voorbereiding van debatten en dat ik dit in het achterhoofd zal blijven houden bij de voorbereiding van toekomstige debatten over het openbaar vervoer.
Daarom, dank voor uw bericht.
Met vriendelijke groet,
E Haveman
Beleidsmedewerker
D66 Tweede Kamerfractie
reactie op deze e-mail:
Verzonden: 18 juli 2011.
Beste meneer Haveman,
Mijn excuses voor de late reactie. Ik had een griepje en door lichamelijke beperking word ik twee keer zo hard geraakt. Daarom kon ik niet op tijd reageren.
Ik voel me, werkelijkwaar, vereerd dat jullie door zijn gegaan met mijn mail naar Pechtold. In alle eerlijkheid had ik dit niet verwacht, maar toch zijn jullie gaan door kijken. Dat vind ik heel goed en ik ben er zeer blij mee, want het kan zoveel makkelijker, sneller en eerlijker voor mensen met een beperking/die in een rolstoel zitten die het openbaar vervoer gebruiken.
Wanneer zullen deze debatten plaats vinden? En waar? Ik ben namelijk zeer geïnteresseerd wat jullie plannen zijn en wat andere partijen daarvan vinden/zelf hebben. Misschien dat ik naar Den Haag kom en mee kom kijken.
Alweer, ik vind het echt ontzettend goed dat jullie door zijn gegaan met mijn e-mail en dat toegevoegd hebben aan jullie eigen ideeën. En dat jullie dat mij hebben laten weten. Het misschien een beetje een cliché, maar dat verdient mijn allerhoogste respect.
Met vriendelijke groet,
Jasper Maurice Oenema
Reactie hierop:
Verzonden: 15 augustus 2011.
Beste Jasper,
Omdat ik in de tussentijd op vakantie ben geweest heeft een antwoord opnieuw even op zich laten wachten.
Ik zal collega Irene van den Broek (zie cc) vragen jou te emailen wanneer er weer een debat over het OV op de rol staat. Dan is toegankelijkheid vaak een onderdeel van een groter geheel. Wellicht is het voor jou ook aardig om contact op te nemen met de CG-raad. Zij stellen zich in de voorbereiding van dergelijke debatten op als belangenbehartiger. Misschien dat het hen ook lukt om jouw Schotland suggesties nog beter in te bedden in de politiek?
Hieronder de contactgegevens van de persoon die normaal gesproken contact met ons opneemt vanuit de CG-raad:
Janny P.E. Lagendijk (drs.)
senior beleidsmedewerker mobiliteit en toegankelijkheid
Chronisch zieken en Gehandicaptenraad Nederland (CG-Raad)
P Postbus 169, 3500 AD Utrecht T E W
T
E
W
Met vriendelijke groet,
E Haveman Beleidsmedewerker D66 Tweede Kamerfractie
(Verdere contact gegevens zijn weg gelaten)
Petje af!
Jasper Maurice Oenema 